شیوع اختلال تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین در کودکان و نوجوانان چاق

چکیده مقدمه: شیوع چاقی در کودکان و نوجوانان روبه افزایش بوده و در دهه های گذشته منجر به افزایش شیوع دیابت تیپ دو در این گروه سنی شده است. هدف: تعیین اختلال تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین در کودکان و نوجوانان چاق. مواد و روش ها: از فروردین سال 1386 لغایت اسفند 1387،110 کودک و نوجوان مراجعه کننده به درمانگاه غدد مرکز پزشکی کودکان تبریز با شکایت چاقی در صورت نمایه ی توده ی بدنی بیش از صدک 95 برحسب سن و جنس خود وارد مطالعه شدند. آزمون تحمل گلوکز خوراکی با خوردن gr/kg75 گلوکزانجام شد. میزان سرمی گلوکز به روش گلوکز اکسیداز و انسولین با روش رادیوایمونو اسی در دقیقه صفر ، 30، 60، 90و 120 اندازه گیری شد. مقاومت به انسولین با اندکس homa تخمین زده شد. نتایج: از 110 کودک و نوجوان چاق شیوع اختلال تحمل گلوکز 1/9% و شیوع مقاومت به انسولین 2/28% بود. در هیچ یک از موارد دیابت تیپ 2 دیده نشد. مبتلایان به اختلال تحمل گلوکز در گلوکز(003/0p=) و انسولین در دقیقه 120(001/0 p<) تفاوت آماری معنی دار با افراد بدون اختلال تحمل گلوکز داشتند. میزان مقاومت به انسولین در مبتلایان به اختلال تحمل گلوکز هم بیشتر و تفاوت آماری آن هم معنی دار (03/0p=) بود. نتیجه گیری: چاقی در کودکان و نوجوانان با افزایش خطر اختلال تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین همراه است و برخلاف اندازه گیری گلوکز ناشتا، آزمون تحمل گلوکز خوراکی در پیش بینی اختلال تحمل گلوکز کمک کننده است.